poniedziałek, 30 września 2013

Zagadałeś ?


Byłem dziś świadkiem smutnej sytuacji... smutnej o tyle, że prawdopodobnie poza mną i panią pacjentką pozostałe osoby nie kumkały o co chodzi, albo kumać nie chciały.
Rzecz się działa w pizzerii. One 3 i pacjentka w charakterystycznej chusteczce na głowie przykrywającej resztę niedawnej fryzury.
Pani widocznie musiała niedawno wyjść ze szpitala, bo rzucała nazwami medykamentów nie gorzej niż lekarz i widać jak próbowała się wpasować w "normalność" rozmów koleżanek.
Ale w końcu kwiaty na stole świadczyły o tym, że to ona miała być w centrum uwagi. Rozmowa była o niczym... że Hanka kupiła sobie nową sukienkę, że Ktosik zrobił cosik a Robert się nie uczy etc
Czuć było tylko wzbierające w trakcie rozmowy ciśnienie... pacjentka chciała kilka razy coś powiedzieć... coś szpitalnego i emocjonalnego, bo wtedy jej buzia przybierała charakterystyczny wyraz a oczami wpatrywała się nieruchomo w dal... ale koleżanki miały inny pomysł na tę rozmowę nie pozwalając jej dojść do słowa, aby było "normalnie".
W całej rozmowie wymieniłem z nią dwa współczujące spojrzenia, bo wiedziała, że wiem.
No to teraz sobie powiedzmy... jak bardzo nienormalni jesteśmy, jeśli "normalnością" nazywamy sytuację w której zagadujemy emocje innej osoby tylko po to, aby samemu się o nie nie otrzeć, ha ?

Zapewniam Cię, że świat za szklanymi drzwiami oddziału szpitalnego popychanymi magicznymi siłami hydrauliki wygląda nieco inaczej... gdy jest dzień, wszystko jest super, coś się dzieje, ktoś przyjdzie wrąbać igłę, można pospać, coś poczytać, salowe robią rumor tarabaniąc talerzami... ale w końcu przychodzi noc i człowiek zostaje sam ze swoimi demonami przeszłości w głowie. Piekło tamtego miejsca polega właśnie na tych samotnych nocach okupionych łzami w samotni własnego łóżka, które trudno ukryć, gdy wzbierają cały tydzień... ale piękno wypełnia to miejsce w momencie, gdy przychodzi ktoś, kto w milczeniu trzyma Cię za dłoń, nie musicie rozmawiać, wystarczy spojrzenie i być może po raz pierwszy możesz powiedzieć "boję się... " i nie usłyszysz gniota "e tam daj spokój w życiu trza być twardym nie miętkim", ale zobaczysz zrozumienie... albo usłyszysz po prostu "ja też..."... takie ludzkie... a jak trudno się z tym zmierzyć.
Wiesz już czego potrzebuje pacjent ? Szczerości, nie zagadywania emocji. Współczucia, ale nie litości. Wsparcia, ale nie wyręczania go we wszystkim i przede wszystkim otwartości na kontakt z nim Takim Jakim Jest, ze wszystkimi emocjami, bólami i trudami. Wiele osób odwiedzając pacjentów na szpitalnych łózkach wykazuje tendencje do robienia wszystkiego za nich. W zależności od bliskości relacji sięga to drugiego dna którym jest (choć niestety katalog otwarty) albo poczucie winy np. tak mało spędzaliśmy czasu, więc teraz sobie odpokutuję... albo nie pozwolę Ci się przemęczać, bo "przecież jesteś taaaaaaki choooryyy..." no to proponuję, abyś oprzytomniał nieco przed takim wyborem, bo właśnie pokazałeś temu komuś, że faktycznie najlepiej to powinien juz tylko leżeć, bo na nic więcej go nie stać, i gdzie tu powrót do zdrowia ?? gdzie budowanie wiary w siły pacjenta ?? Więc jeśli chcesz wykazać swoją dojrzałość... nie uciekaj. Wysłuchaj, choćby mówił o umieraniu, odchodzeniu i poprosił Cię o spisanie rzeczy, w które ma być ubrany, jeśli wszystkie działania zawiodą. I zwróć uwagę na jeszcze jedno... jak bardzo trzeba czuć się bezpiecznym w obecności drugiej osoby, aby powiedzieć mu o swoim największym bólu i lęku ? Więc jeśli zostaniesz obdarowany takim prezentem... zostań.

Pamiętam taką historię z pobytu "w gersonie". Pewna pani miała siostrę bliźniaczkę... na skutek życiowych niespodzianek rozstały się w jakiejś niezgodzie na ładnych kilka lat. Jedna z nich zachorowała. Lekarze rozkładali ręce, a Nu robiło swoje zwracając uwagę na emocjonalne dziury i wewn. chaos, który w niej panował. Leki okazywały się nieskuteczne... Pani Beata, terapeutka, w rozmowie z pacjentką ustaliła, że miała ona siostrę... ale... itd Nie chciała, aby siostra widziała ją w takim stanie, poza tym " i tak ma pewnie ważniejsze rzeczy na głowie". Ale wykazywała ona wszelkie oznaki tego, że oddałaby życie, aby ponownie były razem. Kochane ego jednakże mówiło co innego. Pani Beata zadzwoniła do siostry bliźniaczki i powiedziała tylko jedno zdanie "To mogą być ostatnie chwile, abyście mogły jeszcze porozmawiać" i podała adres. Następnego dnia weszła do pokoju i jej oczom ukazał się cudny widok. Obie siostry trzymające się za ręce z czerwonymi od łez policzkami... Beata opowiadając to sama wzruszenia nie skrywała i dodała tylko "Obie lśniły w tamtym momencie". Bez względu na to jak zakończyła się tamta rozmowa... dostały szansę i skorzystały z niej. A jeśli właśnie taka rozmowa uratuje komuś życie ? Więc nie uciekaj... okazywać wzruszenie to rzecz ludzka. Nie jesteś robotem, a "prawdziwi mężczyźni" to właśnie tacy, którzy przyznają się do swoich uczuć, bo jak można nazywać kłamstwo prawdziwością ?

Życzę Ci przytomnego umysłu i samych wzniosłych chwil, które odmienią Twoje życia na skutek takich kontaktów.
Z Serca do Serca


Jeżeli zainteresowała Cię treść tej wiadomości, zaprenumeruj ten blog i bądź na bieżąco! Wiadomości będą przychodziły na Twoją skrzynkę pocztową :) Jeżeli posiadasz konto na którymś z portali społecznościowych, podziel się tą informacją ze znajomymi :) Poniżej masz odpowiednie wtyczki.

niedziela, 29 września 2013

[Kontrowersyjna filmowa niedziela] Czyli świat wokół Ciebie


Zaznaczę na początek, iż owe kontr-wersje dotyczą tylko tego, iż oficjalnie nie mówi się o tym w tv i nie spodziewam się, że kiedykolwiek będzie o tym mowa. Po prostu się nie opłaca. Ale po to masz własny mózg i inteligencje i zdolność krytycznego myślenia, aby "wyjść poza pudełko" (ang. out of the box thinking) przyjętych schematów i przekonań i samemu wyciągnąć wnioski. I najważniejsze... wdrożyć NOWE rozwiązania.

Zatem do filmu :)
Linka zwykła: http://www.youtube.com/watch?v=QqYMF9R8BPY - film ma 3 cz. ale zaczynamy od 2.



I na koniec do poczytania, pod rozwagę i włączenia do swojej terapii:
http://www.germanska-nowa-medycyna.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=446&Itemid=479
http://www.germanska-nowa-medycyna.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=518&Itemid=566
http://www.germanska-nowa-medycyna.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=97&Itemid=137


Jeżeli zainteresowała Cię treść tej wiadomości, zaprenumeruj ten blog i bądź na bieżąco! Wiadomości będą przychodziły na Twoją skrzynkę pocztową :) Jeżeli posiadasz konto na którymś z portali społecznościowych, podziel się tą informacją ze znajomymi :) Poniżej masz odpowiednie wtyczki.

czwartek, 19 września 2013

Popłakałem się.... czyli dostałem taki list


Przedstawiam Ci historię Pawła... choć jego imię brzmi trochę inaczej. Przed chwilą właśnie dostałem tę historię. Mam nadzieję, że koleżanka mi wybaczy, iż nie poprosiłem ją o zgodę, ale zachowując anonimowość sądzę, że nie miałaby nic przeciwko, abyś i Ty się o jego historii sukcesu dowiedział :)))
Powiem tylko tyle... łzy ciekną po policzku...
Jestem również szczęśliwy z tego powodu, że... dali się poprowadzić, nie wymyślali, nie kombinowali, choć Lidia posiadała już duży zasób wiedzy. Pokazałem im tylko kierunek zostawiając miejsce na ich własne wykonanie i kreatywność. O ile leczenie byłoby piękniejsze, gdyby odbywało się przy świadomym udziale pacjenta ? W swojej praktyce znaleźli czas i na pracę z psychiką (BRAWO po 100kroć) i zmianę diety jak i stylu życia. Mówiąc inaczej, zrobili to, czego brakuje tak wielu... poddali Zmianie Wszystkie Aspekty Życia.., włącznie z psychiką. Zobacz ich ogromne zaangażowanie.
Więc jeśli teraz czytając to będziesz się zastanawiał... dlaczego moja kuracja nie działa... zapytaj inaczej... co pominąłem, od czego uciekam...

A teraz creme de la creme (czy jak to się piszę :)
Swietne podkreslenie rodzinnej roli w "zdrowiu" osoby chorej............! A tak na marginesie, to powinienes pisac ksiazki, pooniewaz siwettnie sie czyta Twoje teksty (książkę już napisałem, ale nie ma kto jej wydać - mój przyp.).
     A teraz coś ode mnie: jak wiesz, bo rozmawialam z Toba telefonicznie. Maz moj choruje na Nu. Zaaplikowal w maju (wraz ze mna) metode dr Ashkar. Idziemy rowniez droga Twoich cennych wskazowek. Zauwazylismy,ze po rozpoczeciu moczenia nog w wodzie utlenionej PSA zaczal lagodnie spadac. Badanie wykonujemy co tydzien. Dodana dieta (wg Twoich wskazowek), konskie dawki witaminy C, wizualizacja metoda dr Wegener (2 razy dziennie), optymistyczne nastawienie do swiata. Wczoraj Paolo osobiscie sprawdzil wynik ostatniego badania i pozostal bez slow.............Byl przyjemnie zaskoczony, a jego miny wyczytalam pytanie: "Co jest przyczyna wyzdrawiania? Co mi pomoglo? Jakim sposobem zdrowieje, mimo, ze tabletki hormonalne zostaly odstawione? I mimo tego, ze jest czlowiekiem doroslym, twarz jego byla podobna do twarzy mile zaskoczonego dziecka.!!!!!!!!!!!!!! Dalam mu odpowiedz natychmiast: TO JEST TWOJE OPTYMISTYCZNE NASTAWIENIE DO ZYCIA oprocz tego zmiana diety i odpowiedzialnosc za wlasne zycie. Zrozumial to. Musze Tobie powiedziec, ze maz moj sportowo strzelal z luku.....strzelal, bo od czasu bóli i zdiagnozowania choroby nie trenuje. Teraz jednak, codziennie trenuje i mysli o turnieju.....JEST POZYTYWNIE NASTAWINY DO SWIATA I DO SWOJEJ PRZYSZLOSCI. Nie ma lęku podczas wypowiadania nazwy swojej choroby............przeszlismy mase wizualizacji razem, nauczylam go wszystkiego czego sama sie dowiedzialam. Zasiegnelismy rowniez dalekiej przeszlosci: wyrzucil z siebie tragiczna smierc swojego brata, jest w stanie spokojnie opowiadac o nim, bez placzu, bez szlochu i bez lomotania serca.
     [...]
     Zycze Panu DUZO DUZO DUZOOOOOOOOOOOOOOOOOO ZDROWIA i cierpliwosci co do nass, chorych lub osob pragnacych pomoc w chorobie naszym bliskim
                                                                                                 L.
PS.
Ponieważ w liście został poruszony również ważny wątek medyczny nadmieniam, iż odstawienie nie było skutkiem mojej sugestii, ani tym bardziej wskazówki, a wynikiem wyboru Pawła. NIGDY nikomu nie odradzam rezygnacji z kuracji klinicznej, bo mi nie wolno, aby to było jasne. Wybór pozostaje ZAWSZE w Twojej gestii i tak będzie dopóki nie zmieni się prawo, a nie zmieni się w tej kwestii nigdy.

A Pawłowi życzymy dalszej wytrwałości i zawędrowanie na najbliższą Olimpiadę :)) a po co się ograniczać, przecież łucznictwo to dyscyplina rodem z Olimpu :)


Jeżeli zainteresowała Cię treść tej wiadomości, zaprenumeruj ten blog i bądź na bieżąco! Wiadomości będą przychodziły na Twoją skrzynkę pocztową :) Jeżeli posiadasz konto na którymś z portali społecznościowych, podziel się tą informacją ze znajomymi :) Poniżej masz odpowiednie wtyczki.

wtorek, 17 września 2013

Rodzina jest (naj)ważniejsza


Pewien satyryk powiedział kiedyś "z rodziną nie ma żartów..." i nie mylił się.
Czasami można docenić jej obecność w trudnych momentach, w których dostajesz istotne wsparcie dla swojej sytuacji, a czasami doprowadza Cię do szaleństwa ciągłym zawodzeniem w kółko o tym samym, jakby to miało rozwiązać sytuację.
Rodzinna biesiada... rodzinne spotkanie... przywodzi na myśl urocze chwile. I ciocia Zosia śpiewająca na kazdej imprezie "słoń na trąbie marsza rąbie..." :)))

Ale nadmiar rodzinnego "szczęścia" szczególnie po diagnozie może doprowadzić do tragedii, żeby nie używać innych słów.

Niestety po diagnozie zaczynają się ścierać dobitnie dwa światy. Swoista Wojna Światów z których każdy walczy o przetrwanie. Z jednej strony Świat Pacjenta, z drugiej Świat rodziny. Szczególnie nabiera to wymowy w kontekście reklamy emitowanej jakiś czas temu mówiącej "My Polacy tak mamy, wszyscy jesteśmy lekarzami". I niestety dla owego przypadku Nu jest szczególnym typem diagnozy, który stawia na nogi wszystkie szare komórki rodziny i nagle wszyscy sięgają do czeluści własnej pamięci wyciągając z niej wszystko, co z danym tematem się kojarzy. Ma to oczywiście i dobre i złe strony. Patrząc na historie jednakże, przynosi to efekt krótkofalowy. Każdy z Nas bowiem zna lub pamięta te chwile w których oznajmiał on sam lub ktoś ze znajomych "jadę na Woodstock" i automatem wywoływał swoiste reakcje zawałowopodobne. Zapewne dlatego też co 2. wypowiedzi woodstock'owiczów towarzyszy charakterystyczne już zdanie "mamo nic mi nie jest" :)

Słyszałem również historię dziewczyny z Wawy, u której zdiagnozowano Nu. Rodzina w trosce zawyrokowała, że teraz "przejmuje opiekę" nad żywieniem dziewczyny, bo każdy wie, że "dziecko w chorobie musi się dobrze odżywiać". Wynikiem czego, jako efekt dobrego odżywiania serwowano dziewczynie codziennie kurczaka. Zmiany postępowały, ale to familii nie zniechęcało, a jedynie dawało bodziec do szukania równie wymyślnych sposobów. Wkrótce przed tym jak było za późno, wyjechała ona do Indii. Pierwsze co zrobili tamtejsi lekarze to oczywiście zmienili dietę na wegetariańską i zastosowali szereg zabiegów oczyszczających organizm z odpadów białka zwierzęcego. Zmiany zaczęły się cofać a jakże. Uradowana rodzina widziała w tym skutek tylko swojej "terapii" będąc przeświadczonym, że podobnie "dobrze" odżywia się ona na miejscu. Po powrocie do kraju, gdy dziewczyna opowiedziała całą historię wywołała reakcje j.w. i obudziła w rodzinie byka podjudzonego czerwoną płachtą. Niestety dziewczyna nie była na tyle silna, aby wytrzymać psychiczny atak, szloch i lament nad jej losem "co oni tam z Tobą biedne dziecko zrobili" i dała się zastraszyć oraz ponownie przekonać do "właściwej diety". Wyniku możesz się domyśleć.

Niestety również dla takich przypadków, Ci którzy Cię znają, mają również sposób na Ciebie. Wiedzą na co reagujesz, jakich argumentów użyć, aby Ci podciąć skrzydła. Boję się myśleć ile podobnych sytuacji miało miejsce w rodzinach w których pacjent jest trzeźwo i przytomnie myślący i ma jakiekolwiek pojęcie o konieczności zmiany nie tyle diety, co stylu życia, a po drugiej stronie "wiedząca lepiej" rodzina, słusznie lub nie zasłuchana w słowa płynące z ust pana doktora, który "przecież wie, bo studiował, tyle się uczył...". No i co z tego ? Paradoks tej sytuacji polega na tym, że nawet w momencie, gdy podsuniesz im pod nos materiały merytoryczne, nie uwierzy większość. Na tym polega również pralnia mózgów jaką funduje nam tv. Choćbym Ci powiedział prawdę, jeśli wierzysz głęboko, że "jedyna prawda" podawana jest wyłącznie na szklanym ekranie, to choćby sam Jezus spłynął na chmurce i stanął przed Tobą, powiesz, że kłamie i ponownie przybijesz go do kuchennego blatu.

Zatem po trzecie, ósme i ostatnie...
1. Tak, masz prawo postawić rodzinę na piedestale życiowych mądrości, tylko bądź pewien, że podążasz we właściwym kierunku i że zaprowadzi Cię to właśnie tam, gdzie podążasz TY. Z naciskiem na "Ty" bo swoją rodziną nie jesteś  i masz prawo, gdybyś się właśnie o tym dowiedział do ODMIENNYCH CELÓW, Marzeń i Pragnień niż WSZYSCY z Twojej rodziny razem wzięci. I nie ma w tym nic "niestosownego" albo "egoistycznego", po prostu masz prawo być Inny od Wszystkich Innych. Pomimo genów jesteś odrębnym bytem biologicznym, a każdy z Nas i tak przychodzi na Ziemię z indywidualnym zapisem tego, jak spędzi życie.
2. To nie jest egoizm myśleć o sobie w takich sytuacjach, ale właśnie mądrość. Dlaczego ? Patrz p 1. Głupotą jest natomiast pozwolić innym kierować swoim życiem "dla świętego spokoju" zwalając później, że "takie jest życie".
3. Na koniec coś, czego nie wyczytasz w wielu książkach, a zrozumienie czego zajęło mi kilka lat. Tak tak, miałem społecznie wyprany mózg. Zatem powoli... Nie Jesteś Odpowiedzialny Za Uczucia i Emocje Innych Ludzi, Jakie w Nich Wywołujesz. To zdanie powinno być na drzwiach każdej Szkoły Życiowego Sukcesu i Biznesu. Nie Jesteś i nie możesz być odpowiedzialny za to, co inni, którym komunikujesz cokolwiek - myślą i czują. Dlaczego ? Bo jesteś odrębną jednostką. Dlatego, że jeśli trafisz na podatny grunt, to właśnie znaleźli na Ciebie sposób. Dlatego, że każda emocja jest Wyuczonym WZORCEM Zachowania / Reakcji, więc nie możesz do cholery odpowiadać za to, co mamusia i tatusia i ciociusia i stado sąsiadek z nauczycielami wkładało małemu Karolkowi do głowy "jak się rzeczy mają" i "co wypada". Żebyś miał punkt odniesienia... na wieść o jakimś zdarzeniu inaczej zareaguje np. osoba wychowana w tradycji wschodniej a inaczej Polak. Dlaczego ? bo tak go / Nas nauczono. Niestety... od-uczenie się tego... zajmuje trochę czasu i wysiłku. I najważniejsze... trzeba o tym pamiętać !! A jeśli się mylę... po prostu to sprawdź na sobie. Obserwuj. Przytomnie... z uwagą. Jeśli masz wątpliwości pytaj siebie "Co, gdybym dziś nie był odpowiedzialny za to, co on /ona czuje..." Bo jeśli weźmiemy na warsztat najbardziej goły przykład rozstania dwóch osób... to, że ona mu komunikuje rozstanie może, ale nie musi wywołać w nim "doła", bo równie dobrze mógł myśleć o tym samym od jakiegoś już czasu, ale nie miał odwagi, a po drugie, nawet jeśli wywoła to w nim smutek... zranienie etc... to czy dlatego odmawiać dziewczynie prawa do szczęścia ? I to jakoś rozumieją wszyscy. Ale, gdy po drugiej stronie widać smutna minę cioci, babci i mamy... już takim nie jest. No to idąc dalej tropem węża... cierpieć niedolę z szacunku "dla starszych" ? Szlachetne to i może jest, ale co z tego, jeśli ich są trzy a Ty sam - w swojej niedoli. Ale to może większą radość da im, gdy się rozchorujesz ? w końcu ile czasu można wytrzymać w takim nastroju. I zaznaczam dla czepialskich... nie chodzi mi o to, aby być teraz gburem, chamem i człowiekiem pozbawionym empatii. Chodzi o to, aby komunikować SWOJE PRAWDY bez poczucia winy, właśnie dlatego... że tak można.
I na koniec... nie wiem, czy pamiętasz... w swoich życzeniach na Gwiazdkę piszę zawsze "Nie złożę Ci dziś życzeń, abyś wiedział, że tak też można, bez poczucia winy...". A teraz przypomnij sobie, ile razy wysłałeś do kogoś smsa z życzeniami, zamiast np. zadzwonić bo źle byś się czuł / czuła nie robiąc tego. Czyżby znaleziono właśnie na Ciebie sposób ? A jeśli to tylko wierzchołek góry ?



Jeżeli zainteresowała Cię treść tej wiadomości, zaprenumeruj ten blog i bądź na bieżąco! Wiadomości będą przychodziły na Twoją skrzynkę pocztową :) Jeżeli posiadasz konto na którymś z portali społecznościowych, podziel się tą informacją ze znajomymi :) Poniżej masz odpowiednie wtyczki.

niedziela, 8 września 2013

[Filmowa niedziela] Seans obowiązkowy


Witajcie,

Dzięki Michałowi, dziś 2 obowiązkowe filmy z udziałem "polskiego gersona" jak ją nazywam Pani dr Ewy Dąbrowskiej.
Filmy do emisji ze szczególnym uwzględnieniem osób z daleko posuniętym zzombieniem telewizyjnym oraz rad sączących się z kolorowych poradników. Plus oczywiście osób schorowanych ciągnących za sobą torbę leków działających wyłącznie objawowo.

W każdym razie SEANS OBOWIĄZKOWY !

http://youtu.be/VFN3dU81lGg




http://youtu.be/xt-FnTy9ATY




Świadomego smacznego :)


Jeżeli zainteresowała Cię treść tej wiadomości, zaprenumeruj ten blog i bądź na bieżąco! Wiadomości będą przychodziły na Twoją skrzynkę pocztową :) Jeżeli posiadasz konto na którymś z portali społecznościowych, podziel się tą informacją ze znajomymi :) Poniżej masz odpowiednie wtyczki.